De eerste cd van Café des Chansons verscheen in 2016, het bleek een groot succes en dat leidde tot “Du bout de yeux”, met als begeleiding het Tobalita Strijkkwartet en op het bekende Challenge label. Ook deze nieuwe cd verschijnt op Challenge en er is wederom begeleiding door het Tobalita Strijkkwartet dat bestaat uit muzikanten van het Nederlands Philharmonisch Orkest. Echter met dien verstande dat eerste violist Robert Lis is vervangen door Giles Francis, de rest van de bezetting is hetzelfde gebleven, Evelien Jaspers (viool), Odile Torenbeek (altviool) en Anjali Tanna (cello). Nog even een opfrisser, Charlotte Haesen (1987) is geboren in Amsterdam, haar muzikale wortels zijn terug te volgen naar Frankrijk, Nederland en Burundi. Ze groeide op in franstalig België net over de Nederlandse grens en studeerde jazz-zang aan het conservatorium in Maastricht en de Amsterdamse Kunst Academie.

De titel van het album “Perles de Pluie” stamt uit het bekende nummer “Ne me quitte pas” van Jacques Brel, dat nummer krijgt hier een geheel eigen uitvoering van Charlotte en ook is er een uitvoering van een ander Brel nummert “Il neige sur Liège”, niet alleen de titel bekt goed, ook verder een leuk nummer dat mij tot nu toe onbekend was. Charles Trenet is met twee composities vertegenwoordigd “Le Petit Noël” en “Que reste-t-il de nos amours ?”. Heel bijzonder en superieur uitgevoerd vind ik de versie van “Nuages” van Django Reinhardt met tekst van Jacques Larue. Charlotte heeft zelf ook twee nummers geschreven voor dit album, het vrolijke “L’enfant” en het tegen pop aanleunende “Une mélodie”. “Dans un rêve” is een bewerking door Charlotte van een Harold Arlen song. Er zijn ook nog fraaie versies van nummers van Barbara, Anne Sylvestre en Marc Heyral en er is een leuke afsluiter met het ultrakorte, humoristische “la fourmi” van Robert Desnos/Joseph Kosma.

Café des Chansons heeft hiermee weer een geweldig album afgeleverd waarin de combinatie Franse chansons en klassiek strijkkwartet bewijst dat die twee eigenlijk voor elkaar geschapen zijn, voeg daarbij de warme, zwoele stem van Charlotte en dan rest alleen de uitspraak meer moet dat niet zijn. Helaas nooit te horen op de Nederlandse radio want daarop is alleen maar Franstalige muziek te horen in het vreselijke programma Radio Tour en dan natuurlijk altijd dezelfde afgekloven nummers zoals “il est cinq heures, Paris s’éveille etc.

Jan van Leersum.